سلمان ساوجی
غزلیات
غزل شماره ۹۶: هر که چون سرورم، گل اندامی نداشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که چون سروم، گل اندامی نداشت در جهان، از عیش خوش کامی نداشت هر که در راهش، نشان را گم نکرد در میان عاشقان، نامی نداشت گفت، پیشت می فرستم، باد را پیشم آمد، لیک، پیغامی نداشت سرو خود را، با قدش می کرد راست چون بدیدم، نیک اندامی نداشت هر که سر، در پای منظوری بتاخت راستی نیکو، سرآنجامی نداشت دل به زلفت رفت، تا صیدست و دام هیچ صیدی این چنین دامی، نداشت کرد زاهد منع من، نشنید دل پخته بود این دل، غم خامی نداشت من لبت را، دل به رغبت داده ام ورنه، با سلمان لبت وامی نداشت سلمان ساوجی