سلمان ساوجی
غزلیات
غزل شماره ۵۲: مستی و عشق از ازل، پیشه و آیین ماست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مستی و عشق از ازل، پیشه و آیین ماست دین من این است و بس، کیست که در دین ماست خاک ره مصطبه، ز آب خضر بهتر است چشمه نوشین او، جرعه دوشین ماست رندی و میخوارگی، قسم من امروز نیست عادت دیرین دل، پیشه پیشین ماست بستر و بالین من، تا نشود خاک و گل خاک و گل مصطبه، بستر و بالین ماست کنج خرابات اگر مسکن ما شد، چه شد؟ گنج دو عالم به نقد، در دل مسکین ماست نقش و نگار چهان، هیچ مبین در جهان کانچه نظر می کنی، نقش نگارین ماست سلمان ساوجی