سلمان ساوجی
غزلیات
غزل شماره ۲۹: جان نیاید در نشاط، الا که بر بوی حبیب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جان نیاید در نشاط، الا که بر بوی حبیب تا گل رنگین نبالد، خوش ننالد عندلیب عود خشکم؛ آتش جانسوز می باید، مرا تا ز طیب جان، دماغ حاضران گردد، ز طیب دولت بوسیدن پایش ندارد، هر کسی این سعادت نیست، الا در سر زلف حبیب چشم دار آخر دمی، با ما، که بادا گوش دار ایزد از چشم بدانت، اول از چشم رقیب خیز و بر ما عرضه کن ایمان، از آن عارض که باز در میان آورد زلفت، رسم ز ناز و صلیب بی تو جان، در تن بجایی بس غریب افتاده است جن من دانی به تنها چون بود حال غریب؟ دست بیماران گرفتن، بر طبیبان واجب است من ز پا افتاده ام، دستم نمی گیرد طبیب گفتمش هرگز نشد کامیم، حاصل، زان دهن از وصالت نیست گویی، هیچ سلمان را نصیب سلمان ساوجی