حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۱۰۱: چون گرد باد حیرت، از خود رهاند ما را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون گرد باد حیرت، از خود رهاند ما را سرگشتگی به جایی، آخر رساند ما را خار ترم که بارم، بر دوش باغ و گلبن دهقان بی مروت، بیجا دماند ما را آسایشی که دیدم، از چشم خون فشان بود مژگان تر به بالین، گل می فشاند ما را شد طفل مکتب ما، دوشیزگان معنی تا عشق سالخورده، فرزند خواند ما را ترک مراد بخشید، کامی که دل هوس داشت در خاطر از دو عالم، حسرت نماند ما را بر فرش سنبل و گل، بودم حزین خرامان چون داغ لاله در خون، هجران نشاند ما را حزین لاهیجی