حزین لاهیجی
خرابات
بخش ۱۴ - در ستایش آزادگی و ذمّ طمع: یکی مرد دانا دل هوشیار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یکی مرد دانا دل هوشیار دو کودک به هم دید در رهگذار یکی با عسل نانش آمیخته دگررا به نان دوغکی ربخته ز کودک مزاجیش کو دوغ داشت به سوی عسل دست خواهش فراشت خداوند شهدش همی گفت باز که ای بر کفم دوخته چشم آز سگ من شو اکنون که داری طمع وگر نه میالا لباس ورع شد آخر سگش کودک طبع کیش ندیده عسل جوی بی زهر نیش به هر سو کشیدش به صد درد جفت شنیدم که داننده با خویش گفت ابا دوغ، کودک اگر ساختی کجا سگ کشان از پیش تاختی فراغ دو عالم طمع کیش باخت خنک آن که با قسمت خویش ساخت درین پرده ویرانی آبادی است رجا بندگی یاس آزادی است مده دامن یاس آسان ز دست بنازم دلی کز تمنا برست حزین لاهیجی