حکیم سبزواری
غزلیات
شمارهٔ ۱۴۲: بر افتی ای فراق از روزگاران
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر افتی ای فراق از روزگاران که یاران را جدا کردی ز یاران بما امروز نگذارندش اغیار بروز داوری هم دادخواهان نقاب عنبرین از صبح رخسار برافکن تا برآید بامدادان نشاید دم زدن ورنه نبایست باین سنگین دلی سیمین عذاران بماکن گوشهٔ چشمی که عمری است به خاک درگهیم امّیدواران من ار قلبم قبولم کن که چندی است شدم هم صحبت کامل عیاران به فریاد دل ما رس که زیبا است عدالت گستری از شهریاران ندیدم حاصلی از کشتهٔ خویش نچیدم نوگلی در نوبهاران دل و جان فرش راهت کرده اسرار که گوئی کیستند این خاکساران حکیم سبزواری