حکیم سبزواری
غزلیات
شمارهٔ ۵۷: گودست کشد از ناز این نرگس طنّازت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گودست کشد از ناز این نرگس طنّازت مردم همه را کشتی دیگر که کشد نازت دل برده بیک عشوه لعل لب شیرینت جان برده بیک غمزه چشم خوش غمّازت کردیم نخستین گام در راه تو ترک کام تا خود چه شود انجام اینست چو آغازت این دیده که خون گرددرسوای جهانم کرد وین دل پراخگر باد افکند برون رازت ای طایر جان تا کی بر گوشهٔ هر بامی در دامگه افتادند مرغانِ هم آوازت اسرارِ حزین تا کی باشد ز حریمت دور اغیار دغا دایم هم محفل و دمسازت حکیم سبزواری