حکیم سبزواری
غزلیات
شمارهٔ ۵۱: ای دل نخوری محنت و اندوه که چندت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای دل نخوری محنت و اندوه که چندت از یار و دیار ار ببریدند برندت تا قدر شب قدر وصالش نشناسی در تاری از آن طره فکندند به بندت هر چیز که بینی ز زمانی و زمینی تا مثل شوندت ز قفا جمله دوندت آن شاهد نغزی که بهر پوست چو مغزی ای نطق نلغزد بدوئی پای سمندت در جمله ببین دلبر و آن جمله ببین خود از خود بگذر تا که بخود راه دهندت خاموش شو اسرار مگو سرّ محبت ورنه بسوی دار چو منصور برندت حکیم سبزواری