قصاب کاشانی
غزلیات
شمارهٔ ۲۱۷: میروم تا کوی جانان آخر از تأثیر عشق
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می روم تا کوی جانان آخر از تأثیر عشق سالکان را نیست بهتر هادی ای از پیر عشق آسمان لاجوردی رنگ پرنقش و نگار هست سرلوح سردیباچه تفسیر عشق خانه کعبه است مروارید قدرش را صدف لیله القدر است مشک نافه نخجیر عشق در سر آن کیمیا می رو که مینای قمر هست جزو کمترین اجزایی از اکسیر عشق جبرئیلش از شرف گهواره جنبانی کند از دهانش آید آن طفلی که بوی شیر عشق چون فروماند از خرد، زد بر در دیوانگی می توان استاد افلاطون شد از تدبیر عشق می زدم گاهی شبیخونی به زلف سرکشی از کمان ابرویی قصاب خوردم تیر عشق قصاب کاشانی