انوری ابیوردی
مقطعات
شماره ۱۱۷ - در مرثیهٔ مودودشاه و بیوفایی جهان: به ما نمود مزاج و به ما نمود سرشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جهان ز رفتن مودود شه موئید دین به ما نمود مزاج و به ما نمود سرشت جریده ایست نهاد سیه سپید جهان که روزگار درو جز قضای بد ننوشت چه سود از آنکه از این پیش خسروان کردند زرزمگاه قیامت به بزمگاه بهشت چو عاقبت همه را تا به سنجر اندر مرو شدست بستر خاک و شدست بالین خشت کدام جان که قضاش از ورای چرخ نبرد کدام تن که فناش از فرود خاک نهشت بگو که خوشه آسانی از کجا چینم که گاو چرخ از این تخم و بیخ هیچ نکشت بگو که جامهٔ آسایش از کجا پوشم چو دوک زهره از این تاروپود هیچ نرشت مسافران بقا را چو نیست روی مقام دوروزه منزل و آرامگه چه خوب و چه زشت خدای ناصر دین را بزرگ اجرای داد که دهر خرد بساطی ز ملک در ننوشت انوری ابیوردی