قصاب کاشانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۶: روزی که خط به گرد رخش جلوهگر شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روزی که خط به گرد رخش جلوه گر شود آیا چه فتنه ها که به دور قمر شود از دیده ام فغان که به تحریر نامه ات چندان نماند آب که مکتوب تر شود پر دور نیست تشنه لعل لب تو را در خاک استخوانش اگر نیشکر شود ای دل شب وصال به پروانه کوته است خود را رسان به شمع مبادا سحر شود قطع طمع ز سر چو کنی گل کند وصال این نخل چون بریده شود بارور شود پاکیزه طینتان نرمند از جفای دهر کی خشگسال مانع آب گهر شود ای شمع غم مدار که پروانه تو را چون سوخت تار و پود کفن بال و پر شود روی تو را چو دید به مژگان رسید اشک اول نهال گل آخر ثمر شود قصاب در خیال ز خود رفتنیم کو ازسرگذشته ای که به ما همسفر شود قصاب کاشانی