انوری ابیوردی
غزلیات
غزل شماره ۲۱۵: نو به نو هر روز باری میکشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نو به نو هر روز باری می کشم بار نبود چون ز یاری می کشم ناشکفته زو گلی هرگز مرا هر زمان زو رنج خاری می کشم گر بلایش می کشم عیبم مکن کین بلا آخر به کاری می کشم زحمت سرمای سرد از ماه دی بر امید نوبهاری می کشم عشق هر دم در میانم می کشد گرچه خود را بر کناری می کشم کار من روزی شود همچون نگار کاین غم از بهر نگاری می کشم فخر وقت خویشتن دانم همی اینکه از خصمانش عاری می کشم بار او نتوان کشید از هجر و وصل پس مرا این بس که باری می کشم تو مرا گویی کشیدی درد و غم من چه می گویم که آری می کشم انوری ابیوردی