عباس صبوحی
غزلیات
باز، دل میبری ...: ای که صد سلسله دل، بسته به هر مو داری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای که صد سلسله دل، بسته به هر مو داری باز دل می بری از خَلق، عجب رو داری خون عشّاق، حلال است، مگر در بر تو که به دل، عادت چنگیز و هلاکو داری از گل و لاله و سرو لب جو، بیزارم تا تو بر سرو قدت روضهٔ مینو داری تو پریزاده نگردی به جهان، رام کسی حالت مرغ هوا، شیوهٔ آهو داری این خط سبز بود سر زده زان شکّر لب یا که در آب بقا، سبزهٔ خودرو داری جای مستان همه در گوشهٔ محراب افتاد تا که بالای دو چشمت خم ابرو داری گر صبوحی شده پا بست تو، این نیست عجب تا که صد سلسله دل، در خم گیسو داری عباس صبوحی