امیر خسرو دهلوی
مثنویات
شماره ۹۵ - ترجیح ملک هند به عقل از هوای خویش بر روم و بر عراق و خراسان و قندهار: هند چو فردوس شد از صحبت من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هند چو فردوس شد از صحبت من بهر هوایش کنون آیم به سخن شیر صفت مرد به یک توی قبا گرم چو شیر است گرش نیست عنا نه چو خراسان که تن از برف فزون سرد ساری است به ده شقه درون آنکه به گرماست همین رنجش و بس لیک شود کشته ز سر ما همه کس نی چو خراسان که دو سه هفته گلش آمد و بگذشت چو سیلی ز پلش وین گل ما بعضی اگر خشک شود طبله درون نافه چو از مشک شود میوهٔ بی خسته که نبود به جهان برگ که چون میوه بود خورد مهان موز همان میوهٔ بی خسته نگر برگ ز تنبول نگر بابت خور امیر خسرو دهلوی