امیر خسرو دهلوی
مثنویات
شماره ۱۰ - گر چه در پایان سرودن این اشعار بخود چنین خطاب کرده بود:: لیک اگر پند من آری به گوش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
لیک اگر پند من آری به گوش مصلحت آن ست که مانی خموش چل شد و درین جهت آمد نشست پیش مبین بیش که افتی به شست تو بت توبه ست ، گرانی مکن روی به پیر یست، جوانی مکن بار خدایا! من غافل به راز، این ورق ساده که بستم طراز گر چه که امروز جمال من ست عاقبت الا مر وبال من ست عفو کن آن را که رضای تو نیست تو به ده از هر چه برای تو نیست چون زتو شد این همه ناچیز چیز هم تو کنی در دل خلقی عزیز عیب شناسان به کمین من اند بی هنر ان جمله به کین من آند تو به کرم ، عیب من عیب کوش در نظر عیب شناسان بپوش امیر خسرو دهلوی