امیر معزی
غزلیات
شمارهٔ ۳۶: اگر یگانه شوی با تو دل یگانهکنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر یگانه شوی با تو دل یگانه کنم زعشق و مهر دگر دلبران کرانه کنم وگر جفا کنی و بگذری ز راه وفا دو دیده تیر جفای تو را نشانه کنم رمیده کرد زمن گردش زمانه تو را بدین سبب گله ازگردش زمانه کنم سیاه خال تو دانه است و تیره زلف تو دام به دام بسته شوم گر طمع به دانه کنم به مجلسی که رفیقان نگاه دارندت به چشم با تو سخن گویم و بهانه کنم چو ننگرند رفیقان نگه کنم سوی تو چو بنگرند نگه سوی آستانه کنم اگر چو مرغ برآرم زآرزوی تو پر همه به کوی سرای تو آشیانه کنم امیر معزی