امیر معزی
غزلیات
شمارهٔ ۲۸: ای داده روی خوب تو خورشید را نظام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای داده روی خوب تو خورشید را نظام ای گشته عالمی به سر زلف تو غلام بر ماه لاله داری و بر لاله سلسله هرگز که دید سلسله بر مه ز عود خام در زیر سایهٔ سر زلفین عارضت کالْبَدْر فی الرّیٰاحین والشّمس فی الغَمام ای روی تو چو لاله و قد تو همچو سرو وی خال تو چو دانه و زلف تو همچو دام روی از رهی نتابی و در بنده ننگری ای بی وفای کم خرد آخر کم از سلام خونم حرام دانی و بوسه حرام چیست می ننگری که بوسه حلال است و خون حرام گر باد صبحدم به تو آرد پیام من زنهار تا نگیری آزار از آن پیام هرگز بود که باز خرامی به سوی من بر کف گرفته ساغر و بر لب نهاده جام تو باده نوش کرده و من گفته مر تورا یا ایّها الغَزال تَنشا لَکَ المدام امیر معزی