امیر معزی
غزلیات
شمارهٔ ۳: موی چون غالیه و روی چو دیباست تو را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
موی چون غالیه و روی چو دیباست تو را عقده از غالیه بر دیبا زیباست تو را مرده از دو لب شیرینت همی زنده شود در دو لب گویی افسون مسیحاست تو را عاشق و شیفته سرو صنوبر شده ام زانکه چون سرو صنوبر قد و بالاست تو را قبله زی خلخ و یغماست مرا تا بزیم زانکه اصل و نسب از خلخ و یغماست تو را شادی جان من است آن صدف مرجان رنگ که درو سی و دو تا لولو لالاست تو را تویی آن سرو خرامنده که در باغ جمال با گل و لاله همه ساله تماشاست تو را تویی آن ماه دو هفته که در برج نشاط زهره برده است و میان بسته به جوزاست تو را بیش روی تو همی سجده برد قیصر روم تا به خورشید سر از ملک چلیپاست تو را نیست از جملهٔ خوبان و ظریفان جهان یکتن از بنده و آزاد که همتاست تو را پشت خوبان همه در خدمت تو هست دو تا زانکه در خدمت خسرو دل یکتاست تو را امیر معزی