امیر معزی
قصاید
شمارهٔ ۲۹۰: عزیزکرد مرا باز در محل قبول
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عزیزکرد مرا باز در محل قبول ظهیر دولت شاه و شهاب دین رسول چنان شنید زمن شعر کاحمد مختار شنید وحی ز روح الامین به وقت نزول چو در ستایش او لفظ من مکرر شد لَطَف نمود و ز تکرار من نگشت ملول کجا ملول شود صاحبی که گاه سخن بود ز خاطر او نظم را فروع و اصول ایا ستوده کریمی که شعرگویان را زشکر مَکْرِمت توست نکته های فصول کمال فضل تو داری و من به مجلس تو چو فضل خویش نمایم بود کمال فضول اگر هزار زبانم بود به جای یکی سزد که رای شریفت دهد نشان قبول تو پشت آل بتولی و هست نایب من به مجلس تو خداوند شمع آل بتول امیر معزی