عطار نیشابوری
بخش چهاردهم
(۲۳) حکایت مجنون
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یکی پرسید از مجنون که چونی که بس بیچارهٔ و بس زبونی چنین گفت او که هستم من خری پیر بدن سوراخ از بار گلوگیر تنم گرچه نزار و ناتوانست همه روزی همه بارش گرانست وگر آسایشی را بعدِ صد غم ز پشتش جامه برگیرند یک دم هزاران خرمگس آید گزنده همه در ریشِ او نیش اوفکنده که گویم کاش این بیچاره هرگز ندیدی از چنین آسایشی عز اگر باشی تو کار افتادهٔ راه چنین کارت بسی افتد باِکراه چو کار افتادگی نبود بغایت ترا بس خنده آید زین حکایت چو مشغولی بناز و کامرانی تو کار افتادگی را می ندانی کسی باید مرا افتاده در کار بروزی ماتم خود کرده صد بار بحق زنده شده وز خویش مرده نه از پس ماندگان کز پیش مرده تو تا عاشق نگردی نیک جانباز نیابی سرِّ کار افتادگان باز کسی کو در میان ناز ماندست ز جان بازانِ عاشق باز ماندست عطار نیشابوری