مولانا بلخی
مثنوی معنوی دفتر ششم
بخش ۱۳۶ - کرامات شیخ شیبان راعی قدس الله روحه العزیز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هم چو آن شیبان که از گرگ عنید وقت جمعه بر رعا خط می کشید تا برون ناید از آن خط گوسفند نه در آید گرگ و دزد با گزند بر مثال دایرهٔ تعویذ هود که اندر آن صرصر امان آل بود هشت روزی اندرین خط تن زنید وز برون مثله تماشا می کنید بر هوا بردی فکندی بر حجر تا دریدی لحم و عظم از هم دگر یک گره را بر هوا درهم زدی تا چو خشخاش استخوان ریزان شدی آن سیاست را که لرزید آسمان مثنوی اندر نگنجد شرح آن گر به طبع این می کنی ای باد سرد گرد خط و دایرهٔ آن هود گرد ای طبیعی فوق طبع این ملک بین یا بیا و محو کن از مصحف این مقریان را منع کن بندی بنه یا معلم را به مال و سهم ده عاجزی و خیره کن عجز از کجاست عجز تو تابی از آن روز جزاست عجزها داری تو در پیش ای لجوج وقت شد پنهانیان را نک خروج خرم آن کین عجز و حیرت قوت اوست در دو عالم خفته اندر ظل دوست هم در آخر عجز خود را او بدید مرده شد دین عجایز را گزید چون زلیخا یوسفش بر وی بتافت از عجوزی در جوانی راه یافت زندگی در مردن و در محنتست آب حیوان در درون ظلمتست مولانا بلخی