بخش ۳۰ - سبب هجرت ابراهیم ادهم قدس الله سره و ترک ملک خراسان

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

ملک برهم زن تو ادهم وار زود
تا بیابی هم چو او ملک خلود

خفته بود آن شه شبانه بر سریر
حارسان بر بام اندر دار و گیر

قصد شه از حارسان آن هم نبود
که کند زان دفع دزدان و رنود

او همی دانست که آن کو عادلست
فارغست از واقعه آمن دلست

عدل باشد پاسبان گامها
نه به شب چوبک زنان بر بامها

لیک بد مقصودش از بانگ رباب
هم چو مشتاقان خیال آن خطاب

نالهٔ سرنا و تهدید دهل
چیزکی ماند بدان ناقور کل

پس حکیمان گفته اند این لحنها
از دوار چرخ بگرفتیم ما

بانگ گردشهای چرخست این که خلق
می سرایندش به طنبور و به حلق

مؤمنان گویند که آثار بهشت
نغز گردانید هر آواز زشت

ما همه اجزای آدم بوده ایم
در بهشت آن لحنها بشنوده ایم

گرچه بر ما ریخت آب و گل شکی
یادمان آمد از آنها چیزکی

لیک چون آمیخت با خاک کرب
کی دهند این زیر و آن بم آن طرب

آب چون آمیخت با بول و کمیز
گشت ز آمیزش مزاجش تلخ و تیز

چیزکی از آب هستش در جسد
بول گیرش آتشی را می کشد

گر نجس شد آب این طبعش بماند
که آتش غم را به طبع خود نشاند

پس غدای عاشقان آمد سماع
که درو باشد خیال اجتماع

قوتی گیرد خیالات ضمیر
بلک صورت گردد از بانگ و صفیر

آتش عشق از نواها گشت تیز
آن چنان که آتش آن جوزریز

مولانا بلخی