حِسام خوسفی
غزل های خوسفی
غزل شمارهٔ ۱۷۴: بر گرد مه ز غالیه پرگار می کشی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر گرد مه ز غالیه پرگار می کشی بر طرف روز نقش شب تار می کشی آن روز شد که راز نهان داشتم که باز رازم چو روز بر سر بازار می کشی زنار زلف آتش عشقت بلا شدند زین باز می کُشی و به زنَّار می کَشی دل چند گه ز فتنه چشم تو رسته بود بازش بدام طُّره ی طَّرار می کشی زآشوب چشم توست که ابن حسام را از صومعه به خانه خمّار می کشی حِسام خوسفی