حِسام خوسفی
غزل های خوسفی
غزل شمارهٔ ۱۴۶: ای قامت بلند تو عمر دراز من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای قامت بلند تو عمر دراز من محراب ابروی تو محل نماز من هستم چو شمع شب همه شب در گداز و سوز و آگه نیی ز گریه و سوز و گداز من رازم به زیر پرده ز مردم نهفته بود بر رو فکند اشک من از پرده راز من گر قسمتم به کوی خرابات کرده اند با قسمت ازل چه کند احتراز من من کار خود چنان که بباید نساختم باید که لطف دوست شود کارساز من ای سرو خوش خرام بنه سرکشی ز سر در ناز خود مبین و ببین در نیاز من یا در کشم به دامن همت که عاقبت سر بر کشد ز جیب حقیقت مجاز من ابن حسام را چو محل پیش بار نیست خیز ای نسیم و عرضه کن از من نیاز من باشد به نیم جرعه کند کار من تمام ساقی میر مجلس مسکین نواز من حِسام خوسفی