حِسام خوسفی
غزل های خوسفی
غزل شمارهٔ ۱۴۳: سرو دلجویست یا شمشاد یا بالاست آن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سرو دلجویست یا شمشاد یا بالاست آن راست گویم هرچه من گویم از ان بالاست آن ابرویت بر قامتت بالا نشینی می کند راستی کج می نشیند ابرویت با راستان گفتمش : رویت به زیبایی دل از ما می برد گفت : هر چه روی زیبا می کند زیباست آن گفت : بر خاک سر کویم چه ماوی کرده ای گفتم : آری خاک کویت جنه المأواست آن گفتمش : با عارضت زلفت تناسب از چه یافت گفت :ماه روشن است این و شب یلداست آن گفتمش : خواهم زدن در حلقه زلف تو چنگ گفت : کوته کن سخن سر حلقه غوغاست آن آنچه از عشق تو پنهان داشتی ابن حسام این زمان بر چهره زردش همه پیداست آن حِسام خوسفی