حِسام خوسفی
غزل های خوسفی
غزل شمارهٔ ۱۳۳: مرا چه قرب که در انتظار روی تو باشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا چه قرب که در انتظار روی تو باشم همین تمام که بر رهگذار کوی تو باشم مرا چه حدّ رسیدن بدان وصال همایون همین بس است که دایم به جست و جوی تو باشم کنون که جعد سر زلف تو به چنگ نیامد روا بود که سراسیمه تر ز موی تو باشم زبان مدام زیاد لب تو شهد نثارست مگر به وقت شهادت به گفت و گوی تو باشم در آن نفس که کند جان وداع قالب خاکی هنوز با دل پر خون در آرزوی تو باشم به آب دیده گلابی بریز بر کفن من که تا به روز طهارت به شست و شوی تو باشم چو چشم ابن حسام از نظر به مرگ ببندند به چشم دل نگران همچنان به سوی تو باشم حِسام خوسفی