حِسام خوسفی
غزل های خوسفی
غزل شمارهٔ ۱۲۹: مقیم میکده و ساکن خراباتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مقیم میکده و ساکن خراباتم نه مرد صومعه و سمعه و مقاماتم مرا به کعبه چه خوانی که طاق ابرویت بس است روز دعا قبله ی مناجاتم اگر نه بر سر کویت به طوع سجده کنیم ملک گناه نویسد به جای طاعاتم مقرّبان صوامع نشین لاهوتی کنند ورد سحر نغمه ی مقالاتم حدیث وجد من افسردگان کجا دانند فلک به چرخ در آید ز شوق حالاتم برفت عمر به زهد ریا و سالوسم کجاست باده که ضایع گذشت اوقاتم به باده خرقه ی ابن حسام رنگین کن که دل ملول شد از رنگ زرق و طاماتم حِسام خوسفی