حِسام خوسفی
غزل های خوسفی
غزل شمارهٔ ۹۹: زهّاد و عُجب و گوشه ی محراب وکار خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زهّاد و عُجب و گوشه ی محراب وکار خویش ما و نیاز قبله ی ابروی یار خویش ما را نسیم طرّه ی خوبان به یاد داد هان تا به باد بر ندهی روزگار خویش ما را چه اختیار اگر بخت یار نیست آری به اختیار کشد بختیار خویش گفتم که جان نثار تو کردم قبول کن گفتا که چشم نیست مرا بر نثار خویش با خاک آستانه چو کردی برابرم سر بر فلک کشیده ام از اعتبار خویش من صید لاغرم به کمند تو پای بند بگشای دست و روی متاب اش شکار خویش ساقی می صبوح به ابن حسام ده بشکن خمار او به می خوشگوار خویش حِسام خوسفی