حِسام خوسفی
غزل های خوسفی
غزل شمارهٔ ۹۶: دوش از فراغ روی تو با روی سندروس
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش از فراغ روی تو با روی سندروس نالیده ام چو نای وفغان کرده ام چو کوس گفتی به وعده دوش که کام از لبت دهم افسوس ازین سخن که لبت می کند فسوس آنرا که پای بوس میسّر نمی شود خود دست کی دهد که کند با تو دست بوس آیینه پیش دار و در ابروی خود نگر بر عاج بین کشیده کمانی ز آبنوس می ده که دیر و زود عظام رمیم من دستاس سالخورده ی گردون کند سبوس سرخ از چه شد کرانه ی این طشت نقره کوب خون سیاوش است درو یا سرشک طوس ابن حسام دل چه نهی در فریب دهر پرهیز کن ز عشوه ی دامادکش عروس حِسام خوسفی