حِسام خوسفی
غزل های خوسفی
غزل شمارهٔ ۴۷: ای کرده به غمزه دل صدشیفته تاراج
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای کرده به غمزه دل صدشیفته تاراج تیرمژه ات سینه ی من ساخته آماج پیوسته کمان سیه از مشک کشیده است طفره ای دو ابروی تو بر دایره ی عاج زان لب که رسیده است لطافت به نصابش شرط است زکاتی که رسانند به محتاج ای سرو گل اندام بده باده ی صافی برناله ی مرغ سحرو نغمه س درَاج ای اهل صفا را در تو کعبه ی مقصود لبیک زنان بین به سرکوی تو حجَاج درپنجه ی عشاق کمانیست قوی پی کان را نکشیده است به جز بازوی حلَاج برخاک رعونت به تکبر چه خرامی سرها بنگر زیرپی انداخته بی تاج بگرفت لبت ملک لطافت به ملاحت پیداست که از کشور خوبان که برد باج گوخاک درت سجده گه ابن حسام است ارشاد چنین می کندش سالک منهاج حِسام خوسفی