نیر تبریزی
غزلیات
شمارهٔ ۸۰: عمری که بی تو ای مه نوشاد میرود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عمری که بی تو ای مه نوشاد می رود سر داده خرمنی است که بر باد می رود دور از کنار یار ز دریای چشم من رودی ست دجلهٔ که به بغداد می رود شیرین به کام جویی و پرویز در نشاط غافل ز خون که از دل فرهاد می رود جز من بهر که می نگری در حضور تو افسرده خاطر آمد و دلشاد می رود مستانه می خرامد و دل از پیش دوان آهو نگر که از پی صیاد می رود خلقی به دام بسته و خود همچو سروناز بنگر چگونه سر خوش و آزاد می رود نیر تبریزی