نیر تبریزی
غزلیات
شمارهٔ ۵۷: زلف بملک حسن بسر تا کله نهاد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف بملک حسن بسر تا کله نهاد برداشت پای نخوت و بر فرق مه نهاد عادت نبود تیغ کشیدن بروی ماه این رسم تازه را خم زلف سیه نهاد گر عالمی کشد چه عجب ترک چشم او یا سای قتل عام نه این پادشه نهاد بر بوی خاکپای تو دل هر کجا که دید خاک رهی است روی بر آنخاکره نهاد آهو چنین نگه نکند چشم تو مگر قانون دیگری ز برای نگه نهاد مردم هلال او بسر انگشت مینمود اینماه رسم را بشب چهارده نهاد چشمت خرابی دل ما را بخط نگفت تا رو بکشور دل ما با سپه نهاد طاعت بود نظاره بهر ماه تو ولیک ابروی او برای من اینرا گنه نهاد بالله که جز بمهر شهنشاه لو کشف هر کو نهاد دل بخیال تبه نهاد نیر هوای روضۀ رضوان ز سر بهشت هر کس که روی بر در این بارگه نهاد نیر تبریزی