شمارهٔ ۵۶: یاد موی توام از دیده به در می‌نرود

نیر تبریزیغزلیاتشمارهٔ ۵۶: یاد موی توام از دیده به در می‌نرود

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

یاد موی توام از دیده به در می نرود
خط محویست که از روی قمر می نرود
آنکه گوید به سر آرم هوس زلف دراز
ما هم این تجربه کردیم به سر می نرود
صدق پیش آر که دایم نرود عشوه به کار
اگر این بار رود بار دگر می نرود
منعم از گریه مفرمای ز دنباله دل
داغ مرگ پسر از چشم پدر می نرود
طعن مردم ز من و زلف تو در دست رقیب
میرم این داغ هنوزم ز جگر می نرود
سر هر راه که گیرم ز پی شکوه به عمد
ره بگرداند و زین راه گذر می نرود
خونبهایی ز لبت ده به شهیدان باری
این همه خون قتیلان به هدر می نرود
عشق را می نرود آب به یک جو با عقل
مثل است این به زمین میخ دو سر می نرود
دیده می دوزم و تیر تو ز دل در گذر است
چه کنم کار ز پیشم به سپر می نرود
شانه کوته کن از آن زلف که خون شد دل من
هرگز این دست درازی ز نظر می نرود
دل عشاق به دست آر که از جور رقیب
خون دل نیست که از دیده به بر می نرود
نگسلد دست دل خسته ز موی کمرت
کوه اگر می رود از جای دگر می نرود
بس نه من خواجه حدیث لب او می گویم
موضعی نیست که این بار شکر می نرود
واعظان گویدم از مهر علی دل بردار
در من این عیب قدیمست به در می نرود
نیرّا همت از او جو که کرم داران را
هیچ خواهنده تهیدست ز در می نرود

نیر تبریزی