نیر تبریزی
غزلیات
شمارهٔ ۳۳: بهای قند چه داند که در جهان چند است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بهای قند چه داند که در جهان چند است کسی که همدم آن پسته شکر خند است بیا که جای تو خالی است در حوالی چشم اگر بگریه من خاطر تو خورسند است زمن بدلبر پرخاشجو که گوید باز بیا که دل بعتاب تو آرزومند است دل اربنوش دهانت طمع برد چه عجب که بنده را همه جا چشم بر خداوند است اگر نه باورت آید قسم بان سر زلف که نقض عهد ارادت نه شرط و گنداست روان مریم اگر غیرت آورد چه عجب بر آنعقیله که حوّای چونتو فرزند است اگر بفصل خزان میل بوستان داری بیا که دامن مابی رخت گل آکنداست فدای عشق که درهم شکست شیشه ما شکستنی که به از صد هزار پیوند است خمید قامتم از بار التیام رقیب نگفت کاین تن گاهی نه کوه الوند است مرا بحسن وفا و ترا بخوی جفا بر آن نیم که بدور زمانه مانند است دلا بیا که بخوان لب نگار امروز صلای پسته و بادام و شکر و قند است ضرورتست که در دام جان دهد نیّر چنین که حلقه موی تو بند در بند است نیر تبریزی