نیر تبریزی
غزلیات
شمارهٔ ۷: در کمالت چه دهم داد سخندانی را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در کمالت چه دهم داد سخندانی را حد گذشته است از آنصورت انسانی را جرم دل نیست که چشم از تو بگرداند باز اختیاری نبود کشتی طوفانی را پرده بردار که از لطف نیارد دیدن چشم کوته نظران صورت روحانی را با تو همچشمی آهوی ختن عین خطاست سحر پهلو نزند آیت یزدانی را تا شنیدم که بویرانه بود جای پری دوست دارم بتمنای تو ویرانی را حسن از آن پایه گذشته است که عاشق نشوند پرده پوشی نتوان یوسف کنعانی را تا صبا چنبر گیسوی تو در دست گرفت بیخت بر فرق من اسباب پریشانی را نیر از آه نهان پر شده دل میترسم دود بالا رود این آتش پنهانی را نیر تبریزی