حاجب شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۶: تو هر چه ناز کنی ما اگر کنیم نیاز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تو هر چه ناز کنی ما اگر کنیم نیاز نیازمند تو هستیم ناز میکن ناز ز کعبه راه به کوی تو می توان بردن از آنکه قنطره ای بر حقیقت است مجاز حدیث عشق بر پیر عقل بردم دوش چنان بخویش فرو رفت کش ندیدم باز تو، باز حسن پراندی و من کبوتر دل کبوتری که رود سوی باز ناید باز تو گر، به حسن و جمالی ز جمع خوبان فرد منم ز فضل و معانی زعاشقان ممتاز شب فراق ز زلف تو شکوه خواهم کرد که روز وصل بسی کوته است و قصه دراز تو ای عشق نبدر است کوزند آن ترک هزار شور برانگیزد از عراق و حجاز گذشت ناوک نازش مرا ز جوشن جان فغان ز دست کمان ابروان تیرانداز نبات «زند» به مازندران شده است شکر ز شهد شعر شکرریز «حاجب » شیراز حاجب شیرازی