میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۳۵: ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی نی غلط گفتم نکو خوی و نکو سیما توئی آن بهشت نقد کامروز است ما را نقد وقت میکند بیهوده زاهد وعده فردا، توئی آنکه از روز نخستین در ره مهر و وفا با کسی گامی نپیموده است جز با ما، توئی آنکه بعد از خفتن اغیار و چشم روزگار تا سحر شبها نهادم بر لبش لبها، توئی آن بت دلجو که پنهان راز من با دیگران از سر صدق و صفا هرگز نکرد افشا، توئی آن بت دلجو که پنهان راز من با دیگران از سر صدق و صفا هرگز نکرد افشا، توئی آنکه گیسوی گرهگیرش بود مار سیاه جز منش کس نیست افسون ساز و مار افسا، توئی آنکه جز تو در دلش کسرا نباشد ره، منم آنکه جز من در برش کسرا نباشد جا توئی آنکه جز بر پای تو ننهاده سر هرگز، منم آنکه جز در بزم من ننهاده هرگز پا، توئی میرزا حبیب خراسانی