میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۲۴: افتد که شبی از کف تو جام ستانیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
افتد که شبی از کف تو جام ستانیم چون مست شویم از لب تو کام ستانیم چون بوسه دهد لعل لب تو بلب جام ما بوسه لعلت ز لب جام ستانیم گویند که هرگز نشود بوسه به پیغام ما بوسه از این گونه به پیغام ستانیم چون نوبت مستی شود و عربده جوئی صد بوسه ز لعل تو بابرام ستانیم تو مست فرو افتی و ما از لب و چشمت مستانه همی پسته و بادام ستانیم چندانکه دهی دفع و کنی منع و زنی مشت بوس از لب لعل تو بدشنام ستانیم کامی که بهشیاری از او نام نشاید بردن، گه مستی چو شوی رام، ستانیم ای ترک اگر زلف تو افتد بکف ما داد از ستم گردش ایام ستانیم میرزا حبیب خراسانی