وفایی مهابادی
غزل ها
شمارهٔ ۴۸: مرا که دوش دو چشم از غم نگار تر آمد - پگاه آن که ستاره روان شود سحر آمد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا که دوش دو چشم از غم نگار تر آمد پگاه آن که ستاره روان شود سحر آمد چنان که گل شکفد سرو بالا از اثر ابر ز گریه ام صنم من به خنده جلوه گر آمد که هان مرغ «وفایی» شب فراق سرآمد ترا مراد برآمد که آفتاب برآمد وفایی مهابادی