وفایی مهابادی
غزل ها
شمارهٔ ۵: ای ترک خطا، ماه ختن، سرو دل آرا - بر سوخته ی خویش ببخشای خدا را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای ترک خطا، ماه ختن، سرو دل آرا بر سوخته ی خویش ببخشای خدا را در هر شکن افتاده هزاران چو دل ما مشکن دل ما، شانه مزن زلف دو تا را سودازده ی زلف توم، مرحمتی کن صد نیش به جان است از این مار دو تا را از باد غبار در تو صد گله دارم کین سرمه سلامی نکند دیده ی ما را چشمان تو خوش ساخته با ابرو و مژگان کافر عجب از کف ندهد قبله نما را حال دل صد پاره به جانان که رساند؟ کاندر حرمش ره نبود باد صبا را من خود به کجا، یار کجا این چه «وفایی» است با پادشهان کی سر و کار است گدا را؟ وفایی مهابادی