وفایی مهابادی
غزل ها
شمارهٔ ۳: ای ترک خطا، ماه ختن، سرو خودآرا - بر سوخته ی خویش ببخشای خدارا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای ترک خطا، ماه ختن، سرو خودآرا بر سوخته ی خویش ببخشای خدارا ما تشنه لبانیم تو هم آب بقایی بر تشنه یکی جرعه ببخش آب بقا را در هر شکن افتاده هزاران چو دل ما مشکن دل ما، شانه مزن زلف دو تا را آرایش روی تو صلا زد به قیامت یارا در این روی دلارای میارا گویند «وفایی» ز فلانی تو بکش دست با پادشهان کی سر و کار است گدا را در مکتب ما حرف جفا خوانده نمی شد چشم تو اگر درس به من داد وفا را از ناکسی من، همه ملت گله دارند در صومعه و دیر مسلمان و نصارا لطفی کن و بر حال «وفایی» نظری کن ای خواجه ی احرار من ای شاه بخارا وفایی مهابادی