وفایی شوشتری
غزل ها
شمارهٔ ۱۳: ناظران رخت ای ماه مقیم حرمند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ناظران رخت ای ماه مقیم حرمند خادمان حرمت جمله ملایک خدمند عَلَم حُسن بر افراز و برافروز جهان تا بدانند که شیران همه شیر علمند سایهٔ سرو قدت گر، به چمن باز افتد سروهای چمن از بار خجالت بچمند زاهدا، در گذر از جنّت و فردوس و نعیم که جز او هرچه به خاطر گذرانی صنمند پیرو پیر مغان شو که نقوش قدمش دیده گر، باز نمایی همه چون جام جمند گر، به جامی بنوازند، مرا باده کشان عجبی نیست که این طایفه اهل کرمند ای «وفایی» به سر کوی وفا باش مقیم تا زانفاس مسیحا، به وجودت بدمند وفایی شوشتری