ترکی شیرازی
فصل اول | لطیفه نگاری ها
شمارهٔ ۱۱۰ - نافهٔ آهو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
این که داری به سردوش، کمند است نه گیسو وین که داری به بناگوش کمان است نه ابرو قامت است این که تو داری نه که سروی ست خرامان کاکل است اینکه تو داری نه بود فافهٔ آهو گر به دین حسن و لطافت بخرامی سوی بستان پیش بوی سر زلفت گل و سنبل ندهد بو در چمن، سرو سهی دم نزند از قد و قامت به چمن گر به خرامی، تو به این قامت دلجو به جز از قامت رعنای تو و آن لیموی پستان سرو هرگز نشنیدم که دهد میوهٔ لیمو باغبان بیند اگر جلوه کنان بر لب جویت بعد از این سرو و صنوبر، ننشاند به لب جو افکنی پیکر شیران، تو ز سرپنجهٔ سیمین شکنی پشت دلیران، تو از آن غمزهٔ جادو آن چه سر پنجهٔ سیمین تو کرده است به جانم به یقینم نکند پنجهٔ شهباز، به تیهو یک نظر زاهد اگر قبلهٔ ابروی تو بیند بی گمان او نکند جانب محراب، دگر رو گر مصور کشد از خامه شبیه تو صنم را بت پرستان به تماشای تو آیند ز هر سو سر «ترکی» نبود لایق میدان تو ورنه خواهم انداختنش در خم چوگان تو چون گو ترکی شیرازی