بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۴۸۱: توبه زلف از پی آزار دلم شانه کشی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
توبه زلف از پی آزار دلم شانه کشی من از این شاد که دل را به سر شانه کشی ور زنی شانه به زلف از پی آرایش او دل ما هست چه منت دگر از شانه کشی دانه از خال به رخ داری واز گیسودام مرغ دل را به سوی دام خوداز دانه کشی چشم مخمور تو از کف دل هشیاران برد الحذر از می اگر یک دوسه پیمانه کشی بت پرستان به خدا بت نپرستنددگر نقش رخسار خود ار بر دربتخانه کشی هرکه بر پیل تن اسب توببیند رخ تو مات خواهدشد واو را کش شاهانه کشی دانی ای شمع که سوزانی وگریان ز چه رو انتقامی است که ازکشتن پروانه کشی ای دل از عشق اگر یار بلنداقبالی باید ار بار تو کوه است که مردانه کشی بلند اقبال