بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۲۶۱: پروانه را که داده تعلق به نور شمع
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پروانه را که داده تعلق به نور شمع او را که رهنما است به بزم حضور شمع در حیرتم بدوکه بیاموخت درس عشق کز جان ودل چنین شده عاشق به نور شمع هوش وخرد مرا پرد از سر زکار عشق پروانه پر زند چوبه نزدیک ودور شمع پروانه را مگر ارنی بر زبان گذشت کاین سان بسوخت بال و پر او به طور شمع آخر که شمع هم به مکافات او بسوخت پروانه گر بسوخت ز خوی غیور شمع معشوق را مگو که به دل درد عشق نیست بنگر به سوز گریه شام وسحور شمع رو ای بلنداقبال آموز عاشقی از چشم اشکبار وز جسم صبور شمع بلند اقبال