بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۲۴۶: خواه اندر کعبه باش وخواه در بتخانه باش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خواه اندر کعبه باش وخواه در بتخانه باش هرکجا باشی به یاد آن بت جانانه باش گفتمش شمع رخت چون برفروزد چون کنم گفت بهر سوختن آماده چون پروانه باش گفتمش رخ چون پری داری وچون زنجیر زلف گفت اگر دانسته ای هست این چنین دیوانه باش گفتمش خواهم که در زلفت رهی پیدا کنم گفت دردست غمم دل ریش تر از شانه باش گفتمش جا در کجا داری که آیم پیش تو گفت گاهی درحرم روگاه درمیخانه باش گفتمش نام تو را خواهم کنم ورد زبان گفت یادم کن به دل بی منت از صد دانه باش چون بلند اقبال گفتم بلبل باغ توام گفتم نه دربندآب و نه به فکر دانه باش بلند اقبال