بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۴: دوش از برما یار نهان گشت وبری بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش از برما یار نهان گشت وبری بود دل بردن و پنهان شدن آئین پری بود دیدیم به صید دل ما هست چو شهباز شوخی که به هنگام روش کبک دری بود می شدکه شبیهش به رخ یار نمائیم بر روی مه ار زلف چومشک تتری بود ز اعجاز زد ار پیش لب دلبر ما دم عیسی مکنش عیب که از بی پدری بود یار است برما وهمی ما به سراغش چون فاخته کوکو گو از بی بصری بود هر بی سروپائی چومن از عشق زنددم کی عشق رخ یار بدین مختصری بود ز آه دل ما نرم نگردید دل دوست کی آتش سوزنده بدین بی اثری بود هر کس که بلند اقبال او را شده چون من از وصل رخ دوست ز آه سحری بود بلند اقبال