افسر کرمانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۵: ای ماه پریچهر مطبوع خصایل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای ماه پریچهر مطبوع خصایل ای سرو صنوبر قد خورشید شمایل آن زلف چو شام تو که پرورده صبح است بر تیرگی بخت دل ماست دلایل پیداست که بر فرق کند خاک تحسر، آن دست که بر گردن تو نیست حمایل پرورده خون دل و سرچشمه چشم است سرو تو که با سرکشی آمد متمایل ای دوست تویی از من و من از تو دریغا کاغیار میان من و تو آمده حایل تا خاک شود پیکر و آنگه بردش باد، هرگز نشود از دل ما مهر تو زایل آن نقطه موهوم که گویند دهانش، هیچ است و عجب این که کند حل مسایل تا سوخت مرا آتش عشق تو دل و جان از آب بصر یکسره شستیم رسایل بر زلف تو تنهاست نه مایل دل افسر، بسیار دل این سلسله را آمده مایل افسر کرمانی