افسر کرمانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۰: ساقی بیار باده که آمد بهار باز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ساقی بیار باده که آمد بهار باز شد صحن بوستان چو عذار نگار باز ساقی به روی گل قدحی پر کن و ببخش کو اعتبار عمر که آید بهار باز گل در چمن چو شاهد ما لاله برفروخت شد وقت جام باده و بوس و کنار باز در ساحت چمن بود از جنبش نسیم سنبل چو زلف لاله رخان بیقرار باز عطار گرنه باد بهاری است، پس چرا، در باغ برده طبله مشک تتار باز ور نیست لاله شاهد هرجایی از چه رو، افروخته به کوچه و برزن عذار باز افسر، ز جور لاله عذاران سروقد دارد رخی ز لاله خونین نگار باز افسر کرمانی