افسر کرمانی
غزل ها
شمارهٔ ۷۶: تو را با لعل خندان آفریدند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تو را با لعل خندان آفریدند مرا با چشم گریان آفریدند تو را آن زلف و رخ دادند و ما را، پس آن گه، کفر و ایمان آفریدند چنان از صنع چشمت مست گشتند، که زلفت را پریشان آفریدند درآن آشفته سامانی، چو زلفت، مرا آشفته سامان آفریدند چو جسم نازکت را نقش بستند، ز عکس نقش او جان آفریدند اگر حیران ابرویت نبودند، مرا بهر چه حیران آفریدند دلم را ترکش پیکان ستودند، پس آن پیکان مژگان آفریدند بدخش طلعت و لعل تو دیدند، که لعل اندر بدخشان آفریدند اگر دادند ما را درد، افسر لبان یار درمان آفریدند افسر کرمانی